Wat hier gebeurt is heilig

‘Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont
en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende,
zegt tegen de Eeuwige: Mijn toevlucht, mijn vesting,
mijn God, op U vertrouw ik.’ zegt psalm 91. Als ik in de Bethelkapel in Den Haag rondkijk, zie ik die toevlucht ineens heel concreet voor me.

Een gebed-zonder-eind, die doorlopende kerkdienst die al sinds 26 oktober plaatsvindt in de Bethelkapel in Den Haag. Met elkaar houden duizenden mensen de muren van Gods huis overeind. Zo bieden zij een Armeens gezin een toevluchtsoord dat hen beschermt tegen uitzetting door de dienst Terugkeer&Vertrek. Zolang de kerkdienst duurt, zullen geen agenten of ambtenaren de kerkruimte betreden, zo is afgesproken in een oude wet. Wie kritisch vraagt of je een kerkdienst wel kunt inzetten voor een politiek doel, wordt uitgenodigd om eens langs te komen en mee te doen. Deze kerkdienst is in alle opzichten allereerst kerkdienst: we zingen en bidden om rechtvaardigheid met de woorden uit de psalmen. We laten God aan het woord komen door de Bijbel te lezen: woorden over hoe God ons vraagt om de arme te ondersteunen, de gevangene te bevrijden, gastvrij te zijn voor de vreemdeling, want in hen komt Christus zelf ons tegemoet. We bidden en zingen tot God, dat mensen elkaar de ruimte mogen gunnen op deze aarde. Dat aan dit uitzichtloze niet-mogen-bestaan een einde komt. We zingen en bidden voor de overheid, voor de asielkinderen die met uitzetting bedreigd worden, voor de politici die hun lot in handen hebben. We delen de hoop die Hayarpi verwoordt in haar gelovige gedichten, zelf bijna psalmen. In de context van het kerkasiel krijgen de vertrouwde woorden een gezicht en worden actueel. Wat begon als een opgave, is zichzelf gaan dragen en geeft nu vleugels aan de strijd voor een ruimer kinderpardon.

‘Wat hier gebeurt is heilig.’ ervaar ik, zoals veel mensen die in de Bethelkapel komen. Ik kan het niet laten om iets mee te nemen als ik er weer ben eind november. Ik krab een stukje kaarsvet los dat van de paaskaars afgedropen is op de lage wand (hoeveel paaskaarsen hebben hier al gebrand sinds 26 oktober?) en stop het in mijn boterhammendoosje in de tas. Thuis vraag ik me af wat ik met dit gekrulde reepje kaarsvet moet. En dan denk ik aan die oude traditie om de was van de paaskaars om te smelten tot medaillons.

Al in de middeleeuwen vroegen kerkgangers in Rome of ze een stukje van de paaskaars mee naar huis mochten nemen. Daaruit is de traditie ontstaan om het restant van de paaskaars van het voorgaand jaar om te smelten tot kleine wassen medaillons met een afbeelding van het Lam Gods. De paus wijdde ze in een speciaal ritueel in de week na Pasen. Deze gewijde medaillons waren tot in de twintigste eeuw geschenkjes die de paus uitdeelde. Mensen konden ze thuis ophangen of bij zich dragen. Agnus dei’s worden ze genoemd en ze worden gekoesterd als heilige voorwerpen. Wat je nodig hebt: een paaskaars van vorig jaar. Een vorm om de kaarswas in om te smelten. En héél veel geduld.

Ik vraag aan de medewerkers van STEK of ze kaarsresten uit de Bethelkapel voor me willen bewaren. En ik word overstelpt met restanten van kaarsen en gebroken kaarsen. Kleine engeltjes blijken eruit te komen. Engeltjes in verschillende kleuren, want de afbeelding die ooit een paaskaars sierde kleurt erdoorheen. Op de vooravond van Kerst breng ik een mand vol wassen Bethel-engeltjes naar de Bethelkapel. Ze worden gezegend met woorden uit psalm 91. Het zijn geen kaarsjes om op te branden. Je kunt er eigenlijk niets mee. Net zo nutteloos als de doorlopende kerkdienst in de Bethelkapel zelf. We bidden alleen maar. Helpen elkaar herinneren hoe God onze toevlucht wil zijn. In de hoop dat een engel ons zal beschermen als het nodig is. Daarna zijn ze van de familie Tamrazyan om uit te delen aan wie zij willen.

Psalm 91
Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont
en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende,
zegt tegen de Heer: ‘Mijn toevlucht, mijn vesting,
mijn God, op U vertrouw ik.’

Hij zal je beschermen met zijn vleugels,
onder zijn wieken vind je een toevlucht,
zijn trouw is een veilig schild.